Ama ne yazsak, ne söylesek hep havada kalıyor...
Belkide hep ona atfedilen cümlelerin arkasına sığınıyoruz.
Tıpkı "Seni öyle özledik ki. Mektuplar yazdık okursun diye.. İçimizdeki özlemi, sevgiyi tarif edemedik sen anlarsın diye" cümlesinde olduğu gibi.
Seni tanıyanlar kadar tanımayanlar da çok sevdi. Öyle sevdiler ki, seninle sadece tek bir mail de buluşmuş olan ben bile sana dair ne hissettiklerini bugün anlatmakta zorlanıyor. Her Kara Eylül'de bizde karanlığa gömülüyoruz. Hep özlüyoruz, hep bekliyoruz. "Şaka" demeyeceğini bile bile bekliyoruz.
Öyle işte...
Kardeşlerin hep peşinden geliyor Abi... Galatasaray için yerden tek bir taş kaldırana bile saygı duyuyorlar. Aynı senin gibi...
Bunları yapıyoruz yapmasına ama hiç kimse olmuyor senin gibi. Hiç kimse gelmiyor, gelmeyecek...
Biz hep böyle tribünde bir eksik Cennette bir fazla olacağız.
Sen rahat uyu, biz hep Galatasaray'a sahip çıkacağız. Mekanın Cennet olsun, nur içinde uyu...
Hoş geldin Eylül…
En haylaz zamanlarımızın “ikmal” dönemleri…
Bir şeyleri yeniden kurtarabilme çabası içine girilen zamanlardı Eylül’ler…
Eğer bir dersten kaldıysak, bir dersi iyi alamadıysak “Eylül”e kalırdık.
Ne tadını çıkarabilirdik tatillerin, ne yüzümüz gülerdi.
Aklımızda hep bir Eylül korkusu…
Eylül telaşı…
Eylül düşmanlığı…
Biz Eylül’de kaldık…
Seninle geçirilen zamanlardan dersimizi aldık mı?
“Yol budur” dediğin çizgilere basmadan gidebiliyor muyuz?
Senin gibi sevebiliyor muyuz renkleri? Senin gibi beklentisiz, senin gibi gece,
senin gibi gündüz…
Kaldık…
Senin bize sınavındı belki bu.
“Hadi bakalım neler öğrenmişsiniz görelim” der gibi…
Belki de biz geçtik.
Belki de tam da istediğin yerde bayrağımız.
Belki biz geçtik de;
Sadece aklımız, “ruhumuz” geçemedi…
Eylül’e kaldı… Eylül’de kaldı…
Şimdi senin her renk arasına, her grup arasına kurduğun köprüler gibiyiz…
Ağustos’tan-Ekim’e geçiyoruz…
Eylül’ü sindiremiyoruz, Eylül’ü istemiyoruz…
Seni hiç görememiş kardeşlerin bile Eylül’de.
Seni tanıma fırsatı olmayan kardeşlerin bile bizle…
Metin Oktay…
Fahriye Anne bizle…
Karıncaezmez bizle…
Türkiye’nin her şehri, Dünya’nın bütün ülkeleri…
“Dünya’nın en büyük taraftar oluşumu” dediğin ultrAslan’ın bayrağı ellerimizde…
Yüreğimiz Eylül’de…
Yıllar yılı hiç bıkmadın Galatasaray peşinde olmaktan.
Yıllar yılı bizde bıkmadık senin adını her yere yazmaktan…
Daha çok sevdik Galatasaray’ı, daha çok sahiplendik…
Özledik, bekledik…
Yüreği gibi hepsi büyük harflerle “ALPASLAN”,
Hiçbir zaman çıkıp “şaka” demeyeceğini bilsek de
Gözlerimiz yollarda kaldı hep…
“Aklımız Eylül’de”…
Ulaş Bayam
22/09/2011
Son birkaç yıldır seninle konuşamadık.
Geçenlerde aklıma düştün, bu mektubu yazayım dedim.
Keyfin yerindedir umarım.
Benim mi?
Benim pek değil. Bir şeyler değişiyor çünkü, ben tam adapte olamıyorum. Bundan da mutsuzum.
Ama iyi ki seni tanımışım abi.
Neden mi?
Çünkü öğrettiğin şeyler her zaman yararıma oluyor. Değer bilmek ve armaya sahip çıkmak...
Pek yeni düzene ayak uyduramasam da…
Bugün o klasik, “keşke çıksan şaka desen”, “ah be abi bizi nasıl bıraktın” muhabbetlerine girmeyeceğim.
Biliyorum sen hep buradasın çünkü; biraz güncel görüşlerimden bahsedeceğim.
Affına sığınarak…
**
Abi açıkçası sana biraz içimi dökmek istedim. Dinlediğini bilerek anlatıyorum.
Geçenlerde bir gün yine muhabbetteyiz.
Konu mu?
Her zamanki gibi Galatasaray, yani aşkın tarifi…
Aslında tartıştığımız konular senin pekte sevmediğin şeyler istersen ben anlatayım;
Transfere 30 milyon Euro, stada ışıklandırma - yol, takıma yeni efsane(ler) gerekiyormuş...
Bir de “efsane” demişken; “günlük efsanelerin” de son kullanma tarihi gelmiş…
Bozulan ürünü çöpe atmak yerine bir de konu açılmış hakkında, hatta 80 sayfa yazılmış…
İnanabiliyor musun?
Yarınları olmayan konular tartışılır olmuş.
Tam da o sırada benim playlist sanki durumu fark etmiş; Barış Manço’yu almış başa…
Barış Abi gündemle ilgilenmiyor olsa gerek ,
Şöyle söylüyordu içlice;
"Unutma ki dünya fani, ben nasıl unuturum seni; can bedenden çıkmayınca…"
**
Gerçi ben de o muhabbetlerdeydim. Şimdi baksan forumda 40 tane mesajım vardır.
Kim geldi kim gitti, hangi sistem, 4-3-3 nedir falan filan. Sanki bu takımda hoca yok..
Ha bir de unutmadan Türkiye’yi sarsan şike operasyonu.
Kahrolsun fener, şerefsizler küme de düşsün bir daha da kalkamasın muhabbetleri.
Bir de üstüne Barış Abi de ne yapıyorsun der gibi bir mesaj gönderince,
Dedim ki ben anti fenere değil de Galatasaray’a fanatik değil miydim?
Benim aşkım transfere miydi, toz toprak halinde olsa da Galatasaray’a mı?
Biz Galatasaray’a aşık olurken okumamış mıydık paraları geri çevirenleri, parasızlıkta kol kanat gerenleri?
Ya da,
Rakip kim olursa olsun ortada bir GALATASARAY olduğunu?
Tek gerçek Galatasaray derken laf-ü güzaf mı ediyorduk yoksa,
Umutların olduğu yerde imkansızı yıktığı için değil miydi Galatasaray’a aşkımız ?
Sonra,
Utandım bir an kendimden, ben nelerle uğraşıyorum dedim, ya Alpaslan Abi ne der? ...
Hani çaba, hani koşulsuz, sınırsız, çıkarsız aşk? Nerede?
Birkaç besteyi alkışlarla söyleyince mi çıkıyor bu aşkın karşılığı?
Senden öğrenmedik mi abi koşmayı karanlıkta, korkusuzca?
Senden dinlemedik mi armanın anlamını; G’nin yılmazlığını, S’nin asaletini?
Ya da sen değil miydin bu aşkın en içten sembolü?
Kameralar mı gerekir efsaneler için? Bir kaç kişinin efsanesi efsane değil midir?
Senin gibi aşkı için ölümleri öldüren adam, fani dünyada olmasa ne olur? Ya da ne kaybeder ?
He Alpaslan Abi?...
Sen bizim efsanemiz değil miydin?
Bu aşktan cebine 1 kuruş girmeyen ama milyonlarca Euro ile ölçülemeyecek efsane ...
Hiç unutur muyum sandın? Alpaslan Abi..
Eski resimlerle değil, şehir efsanesi gibi anlatılan adam: Alpaslan Dikmen..
**
Tribünü sadece betondan ibaret sananlar için haykırıyordun abi sen de “SADECE GALATASARAY” diye..
Her tribünde bir bağırış bir isyan var; sesini bilenler hala seni arar; tıpkı benim gibi..
Seni bilenler ise sadakat arar, aşk arar..
Eminim bağırıyorsun bir yerlerden, pankartları diziyorsun tribüne; isteyen görüyor, istemeyen zaten anlamaz..
Arma diyorsun, Galatasaray diyorsun, aşkımız diyorsun, çabamız diyorsun, “gelecek” diyorsun…
Diğerleri hep “ne oldu” diyor?
**
Ama biliyor musun abi,
Şimdi boş şeylerle uğraşsak da sana yazdığımı bilince rahatladım bir an..
Galatasaray paylaşmak demiştim ya,
Sanki paylaşmaktan da öte..
**
Galatasaray’a aşk ve senin efsanenden bahsetmişken, unutmadan bir de transfer var demiştim…
Bir şey değişmedi abi, hala yüz miyonlarla ölçülüyor.
İnsanlar da Galatasaray diye bağırmadan önce sahaya bakıyor, bir şey değişmedi.
Ama biz birkaç kişi hala sette sana bakıyoruz abi, hani kapalının en “kapalı” en “güçlü” kısmına bakıyoruz.
İşte o an “Saldır Galatasaray” diyorsun ya, ortada ne 100 bin kalıyor ne de 100 milyon..
O zaman transfere gerek kalmıyor..
Aşka transfer gerekir mi?
O zaman sadece Galatasaray oluyor, seni bilenler hep görüyor…
İnan abi öyle oluyor,
İnan abi…
Bu mektubu…
İnan abi bu mektubu yazarken,
Güncel konuşacağım dedim ama,
Güncel olaylar dedim,
Dedim ama,
Seni ne çok özlediğimizi fark ettim...
Hani demeyecektim ya keşke çıkıp şaka desen diye,
Çok erken oldu be abi…
Hani demiştim ya,
“Ah be abi” demeyeceğim diye,
Demesem de,
Kim engelleyebilir yüreğimdekini?
Bu sarı kırmızı göz yaşlarını?...
Bir de şimdi seni düşünürken…
Sana seslenirken…
**
Her neyse Alpaslan Abi…
Bu sana yazılmış bir mektup,
Karlı havalarda yaptığın tezahürat gibi, sesinin son çığrığı, terinin son damlasındaki şeref gibi,
Sadece tek bir noktaya değiniyor;
o da GALATASARAY…
**
Herkes anlamaz ama, senin gibi efsaneleri yaşamak içten ağlatıyormuş da insanı, bunu fark ettim.
Dedim ya şimdi herkes efsane, herkes yıldız…
Ve şimdi kameraların olduğu yerde günlük yıldızlar,
Kimse bilmez ki yüreğimize gerekmez onlar,
Bize alpASLAN gibi efsaneler yeter..
Abi aslında işin özü;
Bir tek sarı kırmızı, bir arma, bir de senin gibi aslan yürekliler gerek bu aleme...
**
Mektubu fazla uzatmayayım;
Barış Abi diyordum; can bedenden çıkmayınca unutulmuyormuş..
Can bedenden çıktı da ne oldu? Sen buralardan ayrılabilirdin mi abi ? ...
Ya da şöyle sorayım; can bedenden çıksa da bu aşk unutulur mu Alpaslan Abi? ...
Keşke bir kez daha “GALATASARAY” deseydin.
Ama olsun, Galatasaray sonsuza dek “ALPASLAN” diyecek ya,
Bizim gibi ASLANLARA o da yeter…
**
Sana yine yazacağım abi; Galatasaray olduğu sürece…
Sevgilerimle,
**
Kimden: Bir Galatasaray Sevdalısı
Kime: Alpaslan Dikmen ve Tüm alpASLAN’lar..
